Η Airbus S.A.
είναι ευρωπαϊκή βιομηχανία κατασκευής αεροσκαφών. Έδρα της εταιρίας είναι η
Τουλούζη, ενώ επίσης εγκαταστάσεις βρίσκονται στο Αμβούργο. Είναι θυγατρική
της EADS και απασχολεί
55.000 υπαλλήλους.
Η Airbus Industrie ήταν αρχικά μια
συνεργασία διαφόρων ανεξάρτητων Ευρωπαϊκών εταιριών, με τον σκοπό την
κατασκευή μεγάλων αεροσκαφών. Ιδρύθηκε επίσημα το 1970, ύστερα από συμφωνία
μεταξύ της Aérospatiale (Γαλλία) και τις εταιρείες-προγόνους της Deutsche Aerospace (Γερμανία). Η
Ισπανική CASA εισήλθε το 1971.
Κάθε εταιρεία θα παρέδιδε τα προκατασκευασμένα τμήματα έτοιμα προς χρήση. . Το2000
αποφάσισε ο συνεταιρισμός να ενωθεί σε μια νέα εταιρία με το όνομα EADS και την Airbus ως θυγατρική της. Η
Βρετανική British Aerospace όμως έμεινε ανεξάρτητη. Το 2001 για πρώτη φορά έλαβε
περισσότερες παραγγελίες από την Boeing.
Το 1972 το Α300
έκανε την παρθενική του πτήση. Το πρώτο μοντέλο παραγωγής, το Α300Β2, μπήκε
σε υπηρεσία το 1972. Αρχικά η επιτυχία του ομίλου ήταν ιδιαίτερα χαμηλή, αλλά
μέχρι το 1979 υπήρχαν 81 αεροσκάφη σε υπηρεσία. Η ανάπτυξη του Α320 καθιέρωσε
την Airbus ως κύριο παίκτη
στην κατασκευή επιβατικών αεροσκαφών, όπου το αεροσκάφος έλαβε πάνω από 400
παραγγελίες πριν καν εκτελέσει την παρθενική του πτήση, σε αντίθεση με τις 15
παραγγελίες για το Α300 το 1972.
Airbus A300C4-605R
τηςIslandsflug Cargo κατά την τροχιοδρόμηση του στο Διεθνές Αεροδρόμιο Μπαράχας της
Μαδρίτης.
Το Α300 είναι το
πρώτο αεροσκάφος που χρησιμοποίησε τεχνικές "Just In Time". Ολοκληρωμένα τμήματα του αεροσκάφους κατασκευάζονται από
μέλη του ομίλου σε όλη την Ευρώπη, και στην συνέχεια μεταφέρονται με
αεροσκάφος στην τελική γραμμή παραγωγής, που βρίσκεται στην Τουλούζη
(Γαλλία), δίπλα ακριβώς στο διεθνές αεροδρόμιο "Toulouse Blagnac", από έναν
τετραμελή στόλο αεροσκαφών τύπου "Aero Spacelines Super Guppy" (βασισμένο
στο Boeing 377). Αρχικά η
μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε ως μέσο για την ενιαία κατανομή εργασιών ανάμεσα
στα μέλη του ομίλου ώστε να μειωθούν τα έξοδα δύο γραμμών παραγωγής. Γρήγορα
όμως έγινε αντιληπτό πως αυτή η μέθοδος παραγωγής αεροσκαφών είναι οικονομικά
συμφέρουσα από το να υπάρχει γραμμή παραγωγής σε μία μόνο τοποθεσία. Αυτό δεν
πέρασε απαρατήρητο από την Boeing, η οποία εισήγαγε
το ίδιο σύστημα, αν και 30 χρόνια αργότερα, για την παραγωγή του 787, όπου ανακατασκευασμένα Boeing 747 μεταφέρουν τις πτέρυγες και άλλα τμήματα από την Ιαπωνία
προς την Αμερική.
Το πρόγραμμα A300
ξεκίνησε με μια συμφωνία ορόσημο που υπεγράφη από τον Γάλλο υπουργό Μεταφορών
Jean Chamant και Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Karl Schiller στο 1969 Paris Air Show
Roger Béteille διορίστηκε τεχνικός διευθυντής της programe A300 ορόσημο το 1967,
και θεωρείται ένας από τους «πατέρες» της Airbus.
Στη δεκαετία του
1960, εταιρείες όπως η Sud Aviation (Γαλλία) και η British Aircraft Corporation (Βρετανία) προγραμμάτισαν την κατασκευή νέων αεροσκαφών με
σκοπό την αύξηση της ζήτησης για αεροπορικά ταξίδια. Το Galion Sud Aviation ήταν να είναι ένα αεροσκάφος ευρείας ατράκτου 200 θέσεων, ενώ η
British Aircraft Corporation μίλησε για ένα
αεροσκάφος παρόμοιας χωρητικότητας (211 θέσεων). Ο Βρετανός Hawker Siddeley Αεροπορίας σχεδίασε
ένα δικινητήριο αεροσκάφος. Ακόμη, ο Hawker Siddeley διεξήγαγε επίσης
κοινές μελέτες με τις γαλλικές επιχειρήσεις Nord Aviation και Breguet για την κατασκευή αεροσκάφους μιας ευρείας ατράκτου ονομάζεται
το HBN 100. Ωστόσο,
γινόταν σαφές ότι αν δημιουργούνταν όλα αυτά τα αεροσκάφη, καμία από αυτές
τις εταιρείες αυτές δε θα μπορούσε να πουλήσει αρκετά για να το καταστούν
βιώσιμες αφού θα πρέπει να ανταγωνίζονται μεταξύ τους στην ίδια αγορά. Έτσι
έγινε πεποίθηση πως μόνο αν ταλέντα που υπάρχουν σε διάφορες χώρες της
Ευρώπης, σε συνδυασμό με την εμπειρία που υπήρχε σε μεμονωμένες κρατικές
εταιρίες συνεργάζονταν δημιουργώντας ένα αεροσκάφος που θα μπορούσε
ανταγωνιστεί ευθέως το Αμερικάνικο Boeing το κατείχε περισσότερο από το 80 τοις εκατό της παγκόσμιας
αγοράς.
Μέσα σε λίγες μέρες
από τη συνεδρίαση του Ιουλίου 1967 ο Γάλλος μηχανικός, Roger Béteille, διορίστηκε τεχνικός διευθυντής του προγράμματος A300.
Ο Henri Ziegler, πρόεδρος της Sud Aviation γίνεται γενικός
διευθυντής του Airbus Industrie και ο Γερμανός πολιτικός, Franz-Josef Strauss, έγινε πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου. Αυτοί οι άνδρες
έγιναν γνωστοί ως οι «πατέρες» της Airbus.
Τον Δεκέμβριο του
2010, η Airbus ανακοίνωσε τους
νέους κινητήρες καυσίμων για την εξοικονόμηση ενέργειας με τους τύπους A319,
A320 και A321.
Τέλος, θα πρέπει να
αναφέρουμε πως τον Ιανουάριο του 2012, η παραγωγή A330
έφτασε να είναι εννιά αεροσκάφη το μήνα!
Airbus A300Β4-600
των Ολυμπιακών Αερογραμμών
κατά την προσγείωση
στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου.
Κοτίτσας Δημήτρης (Β1)
|
