Χριστούγεννα στην Ελλάδα και στη Γαλλία (γράφει η Έλσα Τσέτσα)

Μελωδίες γιορτινές, παιδικές μυθοπλασίες, αρώματα από κουζίνες νοικοκυριών, φωτιές, κουδούνες, τυχερά παιχνίδια, αγιοβασιλιάτικα καραβάκια και χριστουγεννιάτικα δέντρα, μεταμφιέσεις και  καλικάντζαροι, δίνουν αυτές τις ημέρες το δικό τους ξεχωριστό χρώμα σε όλες τις περιοχές αλλά ακόμη και τις πιο μικρές εστίες της ελληνικής επικράτειας. Όλοι προετοιμάζονται για τη γέννηση του Χριστού, τα ρεβενιόν έχουν την τιμητική τους ενώ οι οικογένειες και οι παρέες μεγαλώνουν και οι δρόμοι και οι πλατείες φωτίζονται και πλημμυρίζουν από κόσμο.Κάθε περιοχή έχει αυτές τις ημέρες τα δικά της ξεχωριστά έθιμα....

Η ισότητα των δύο φύλλων και η εκπαίδευση των γυναικών...(γράφει η Έλσα Τσέτσα)

Τις τελευταίες δεκαετίες, παρατηρείται ουσιαστική μεταβολή στη μορφή της ανισότητας των φύλων στην εκπαίδευση που, σε σχέση με το εκπαιδευτικό επίτευγμα ιδιαιτέρως, έχει καταστεί πιο πολύπλοκη. Πέραν από την αδικία που ενυπάρχει σε όλα τα στερεότυπα των φύλων, οι έμφυλες διαφορές στην εκπαίδευση ενδέχεται να έχουν αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην οικονομική ανάπτυξη όσο και στην κοινωνική συμμετοχή των ατόμων...

Για παράδειγμα, από τα στοιχεία προκύπτει ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στους τομείς των μαθηματικών, των επιστημών και της τεχνολογίας, ενώ παράλληλα τα αγόρια είναι πιθανότερο να σημειώνουν χαμηλές επιδόσεις στην ανάγνωση. Αυτά τα δύο παραδείγματα καταδεικνύουν ότι κατά τη διαδικασία χάραξης πολιτικών και στρατηγικών με στόχο τη βελτίωση του

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (γράφει η Σταματία Παπαευθυμίου)

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια. Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τσεργίνης. Αργότερα, σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση που διηγείται ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο παππούς του, Γιάννης Μπότσικας (Τσεργίνης), υιοθέτησε το «Κολοκοτρώνης» ως οικογενειακό ονομα, σαν μετάφραση του αρβανίτικου παρωνυμίου "Μπιθεκούρας" που του αποδόθηκε από κάποιον Αρβανίτη. . Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας, καταγόταν από το Λιμποβίσι της Καρύταινας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στηνΑλωνίσταινα της Αρκαδίας που ήταν τόπος καταγωγής της μητέρας τουΑπό μικρός, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ακολούθησε τον πατέρα του στις διάφορες περιπέτειές του και δεν άργησε να διακριθεί για την τόλμη και την ευφυία του. Σε ηλικία μόλις 15 ετών έγινε αρματολός εναντίον των κλεφτών που λυμαίνονταν την περιφέρεια του Λεονταρίου.

 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Μετά τους μεγάλους διωγμούς που εξαπέλυσαν οι Τούρκοι κατά της κλεφτουριάς κατέφυγε το 1810 στη Ζάκυνθο, όπου έμεινε με την οικογένειά του 15 χρόνια και υπηρέτησε στον αγγλικό στρατό σαν ταγματάρχης σε Σύνταγμα Ελλήνων εθελοντών. Η θητεία του αυτή του δίδαξε πολλά για την στρατιωτική τέχνη, τα οποία και εφάρμοσε αργότερα στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Μετά τη διάλυση του Συντάγματος ασχολήθηκε με το εμπόριο. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από το φιλικό Πάγκαλο. Ως απεσταλμένος της στη Μάνη σήκωσε μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στις 23 Μαρτίου 1821 τη σημαία της Επανάστασης στην Καλαμάτα και επικεφαλής πολλών άλλων αγωνιστών, την απελευθέρωσε.Ο Θ. Κολοκοτρώνης πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα και σε πολλές κρίσιμες καμπές του αγώνα. Χαρακτηριστικά, η νίκη στο Βαλτέτσι το Μάιο 1821 ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη και έσφιξε τον κλοιό της πολιορκίας της Τρίπολης. Η άλωση της Τριπολιτσάς (Σεπτέμβριος 1821), ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα και παγίωσε τη θέση των επαναστατών. Η καταστροφή της στρατιάς των 30.000 ανδρών του Δράμαλη πασά στα Δερβενάκια (Ιούλιος 1822), όπου ο Κολοκοτρώνης κινητοποίησε ακόμα και

ΣΩΚΡΑΤΗΣ (γράφει η Σταυρούλα Παπαϊωάννου)

Ο Σωκράτης έζησε στην Αθήνα (το 470 π.Χ. ή 469 π.Χ. -399 π.Χ.) ^[1] ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού. Έχει ειπωθεί για τον Σωκράτη πως «κατέβασε τη φιλοσοφία από τα άστρα στη γη»,

Ενδεικτικό της σημασίας του για την Αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν Προσωκρατικοί. Ο Σωκράτης, όπως και ο Πυθαγόρας, δεν άφησε κανένα σύγγραμμα.  Οι κυριότερες πηγές για τη ζωή του είναι κατ' αρχάς ο μαθητής του Πλάτων, ο ιστορικός Ξενοφών, ο φιλόσοφος Αριστοτέλης και ο συγγραφέας κωμωδιών Αριστοφάνης.

 Στην εποχή του Σωκράτη έχουμε  τη στροφή της φιλοσοφίας προς τον άνθρωπο και τη χρήσιμη αρετή, ενώ προηγουμένως το κύριο θέμα της φιλοσοφίας των προσωκρατικών ήταν η φύση. Ο Σωκράτης, είναι ο πρώτος θεώρησε την ψυχή ως την πραγματική ουσία του ανθρώπου και την αρετή ως αυτό που επιτρέπει την πλήρωση της ανθρώπινης φύσης( μέσα από την αναζήτηση και βελτίωση της ψυχής). Θέλησε λοιπόν να δημιουργήσει ένα στέρεο έδαφος πάνω στο οποίο θα μπορούσαν ύστερα να θεμελιωθούν οριστικά και αμετάκλητα οι έννοιες του καλού, της αρετής και της σοφίας. Όπως οι πρώτοι

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (Γράφει η Σταυρούλα Παπαϊωάννου)

Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε το έτος 384 π.Χ. στην αρχαία Στάγειρα  της Χαλκιδικής ήταν  Έλληνας φιλόσοφος και πολυεπιστήμονας,

 Σε ηλικία 17 ετών εισέρχεται στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην Αθήνα, και παραμένει εκεί έως τα 37 του έτη. Στο περιβάλλον της Ακαδημίας άφηνε κατάπληκτους όλους ακόμη  και τον ίδιο το δάσκαλό του, με την ευφυΐα και τη φιλοπονία του. Ο Πλάτωνας τον ονόμαζε "νουν της διατριβής" και το σπίτι του "οίκον αναγνώστου".

.  Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, περνάει σε εμπειρικές μελέτες και μετατοπίζεται από τον πλατωνισμό στον εμπειρισμό. Πίστευε ότι οι ιδέες και οι γνώσεις όλων των λαών βασιζόταν, τελικά, στην αντίληψη.

Αποτελεί σημαντική μορφή της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου,  υπήρξε φυσιοδίφης, φιλόσοφος, δημιουργός της λογικής και ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας.

Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, φεύγει από την Αθήνα και κατόπιν εντολής του Φιλίππου, αναλαμβάνει τη διδασκαλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ήταν τότε μόλις 13 χρονών. Ο  Μέγας Αλέξανδρος είπε<< Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην»

.

Ο Αριστοτέλης έμεινε στη μακεδονική αυλή έξι χρόνια. Το (335 π. Χ.)  πήγε στην Αθήνα και ίδρυσε δική του

Οδηγός επιβίωσης σε περίπτωση σεισμού (γράφει η Σταυρούλα Παπαϊωάννου)

1)Διατηρούμε την ψυχραιμία μας και προσπαθούμε να αντιδράσουμε με βάση την λογική και όχι τον πανικό.

2)Απομακρυνόμαστε από γυάλινες επιφάνειες, παράθυρα, που μπορούν να σπάσουν και να μας τραυματίσουν.

3)Αποφεύγουμε να βρισκόμαστε κοντά σε βιβλιοθήκες και ράφια, τα αντικείμενα των οποίων μπορούν να ανατραπούν.

4)Δεν στεκόμαστε κάτω από δοκάρια και πόρτες(κάσες)

5)Καταφεύγουμε κάτω από ένα τραπέζι για να προστατευτούμε από αντικείμενα που μπορεί να πέσουν και να μας τραυματίσουν ή αν δεν υπάρχει τραπέζι πρέπει να καλυφθούμε σε εμβρυϊκή στάση δίπλα από κάποιο μεγάλο αντικείμενο (π.χ. καναπές).

6)Να περιμένουμε το τέλος της σεισμικής δόνησης.

7)Μετά το τέλος της σεισμικής δόνησης, αν είναι μικρή, να ντυθούμε ανάλογα με την εποχή, να κλείσουμε γενικούς διακόπτες και να βγούμε έξω από το κτίριο σε ανοιχτή περιοχή όσο το δυνατόν γρηγορότερα. 

Αγγειοπλάστης: Ένα παλιό επάγγελμα που χάθηκε με το πέρασμα του χρόνου (γράφει ο Χρήστος Μιχίδης)

Η τέχνη του αγγειοπλάστη επονομαζόμενη αγγειοπλαστική είναι μία από τις παλαιότερες τέχνες που αναπτύχθηκαν στην χώρα μας. Το αντικείμενο της είναι ο πηλός ο οποίος χρησιμοποιείται εφόσον έχει ψηθεί σε υψηλό βαθμό έτσι ώστε να είναι ανθεκτικός και σκληρός για να μπορεί να παράγει διακοσμητικά αγγεία. Η δουλειά αυτή επαγγέλονταν κυρίως στην Κρήτη, σε περιοχές με αγγειοπλαστική παράδοση και σε μέρη όπου βρισκόταν χώμα κατάλληλο για χρήση(χώμα αγγειοπλαστικής). Στα παλαιότερα χρόνια η αγγειοπλαστική ήταν απαραίτητη για την κάλυψη οικιακών αναγκών όπως πήλινα πιάτα,

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ (γράφει η Σταυρούλα Παπαϊωάννου)

Κάθε μέρα γύρω μας ακούμε για ρατσιστικές συμπεριφορές .Τί είναι όμως ρατσισμός; Ρατσισμός είναι η θεωρία και πρακτική που υποστηρίζει την ανωτερότητα μίας φυλής, αποβλέπει στην καθαρότητα της  και στην κυριαρχία της πάνω σε άλλους. Αποβλέπει στην υποτίμηση, εκμετάλλευση, υποδούλωση άλλων κοινωνικών ομάδων, λαών ή φυλών.

Ο ρατσισμός είναι νοσηρό φαινόμενο και δείχνει πόσο άρρωστες είναι οι κοινωνίες και πόσο συμπλεγματική είναι η φύση του ανθρώπου.

            Υπάρχουν διάφορες μορφές ρατσισμού: ο φυλετικός, ο εθνικός, ο πολιτισμικός, ο κοινωνικός και ο θρησκευτικός.

-Ο φυλετικός ρατσισμός  βασίζεται στις διακρίσεις εις βάρος των ανθρώπων με γνώμονα την φυλή, παράδειγμα είναι το Απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική, και η υποδούλωση των μαύρων κατά το παρελθόν στην Αμερική 

Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΕΣΚΑΤΗΣ 2014

 Δείτε την παρέλαση κάνοντας "κλίκ" στην εικόνα

Με την καθιερωμένη μαθητική παρέλαση, ολοκληρώθηκαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 στη Δεσκάτη. Νωρίτερα εψάλη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο εθνικής αντίστασης στην πλατεία Δημαρχείου.

Θέλουμε τα αγάλματα μας πίσω..! (γράφουν οι:'Ελσα Τσέτσα & Σωκράτης Σπανός)

Όποιος ξενιτεύεται για πολλά χρόνια δεν ξεχνάει τις ρίζες του. Ακόμη και αν είναι άγαλμα, όχι άνθρωπος!

Μιά από τις ύπεροχες Καρυάτιδες,που τώρα πλέον  βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, είναι περήφανη για τις ελληνικές της ρίζες, παίρνει σάρκα και οστά και και ζητά την επιστροφή της στην Ελλάδα!

«I am Greek and I want to go home», λέει συγκεκριμένα!

I AM GREEK AND I WANT TO GO HOME - Official Slideshow Trailer

Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα πολύ γνωστό μαρμάρινο άγαλμα, το οποίο βρέθηκε το 1820 σε μία αγροτική περιοχή της Μήλου από έναν αγρότη με το όνομα Γεώργιος Κεντρωτάς. Ο ίδιος βέβαια δεν ήξερε την μεγάλη αρχαιολογική του αξία, αποφάσισε όμως να το περιφράξει σε ένα χώρο του κτήματος του. Πολύ γρήγορα όμως το ανακάλυψαν κάποιοι Γάλλοι αρχαιολόγοι και έδωσαν στον Κεντρωτά 400 γρόσια ως αντάλλαγμα, να τους το πουλήσει και να το μεταφέρουν στο Μουσείο του Λούβρου, όπου και εκτίθεται μέχρι σήμερα. Στο μουσείο της Μήλου υπάρχει ένα πιστό αντίγραφό του, το οποίο έφεραν οι Γάλλοι υπεύθυνοι του Μουσείου του Λούβρου. 

Η Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη (γράφει η Έλσα Τσέτσα)

Η Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Νοεμβρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη και υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Στόχος είναι να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει το παγκόσμιο κοινό για την ύπουλη αυτή αρρώστια, η οποία προκαλεί το θάνατο τουλάχιστον 3.000.000 ανθρώπων ετησίως.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μία χρόνια πάθηση, που εμφανίζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη (Τύπου 1) ή όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη (Τύπου 2). Η Ινσουλίνη είναι μια ορμόνη, που επιτρέπει στα κύτταρα να πάρουν το σάκχαρο από το αίμα και να το χρησιμοποιήσουν ως πηγή ενέργειας.

Παγοπώλης: Ένα παλιό επάγγελμα που χάθηκε με το πέρασμα του χρόνου(γράφει ο Χρήστος Μιχίδης)

Το επάγγελμα του παγοπώλη υπήρχε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 60 καθώς ο πάγος ήταν απαραίτητος για την σωστή συντήρηση των τροφίμων. Όμως η τεράστια εξέλιξη της τεχνολογίας δεν επέτρεψε σε αυτή την δουλειά να συνεχίσει την πορεία της. Το     επάγγελμα αυτό ήταν εποχιακό. Άρχιζε τον Απρίλιο και σταματούσε τον μήνα Οκτώβριο. Ο παγοπώλης

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ (γράφει η Αναστασία Παπαπέτρου - Ισμήνη Μυλωνά)

ΑΧΘΟΦΟΡΟΣ

 Ο μεταφορέας είναι χειρωνακτικό επάγγελμα, που ασκήθηκε σε ατομικό επίπεδο από αρχαιοτάτων χρόνων, έως και τη σύγχρονη εποχή. Ωστόσο, από τα τέλη του 20ου αιώνα η άσκησή του έχει, σχεδόν αποκλειστικά, περάσει σε μεγάλες μεταφορικές αναλαμβάνει με αμοιβή να μεταφέρει φορτία. Αχθοφόρος είναι αυτός, ο οποίος φέρει άχθο (άχθος = βάρος)

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Τον 21ο αιώνα η συντριπτική πλειοψηφία των μεταφορών, όταν δεν εξυπηρετείται από ίδια μέσα, εκτελείται από μεγάλες εταιρείες που αναλαμβάνουν τόσο τις μετακομίσεις ιδιωτών, όσο και τις παραλαβές και παραδόσεις υλικών και αγαθών, απαραίτητων για την ομαλή λειτουργία της επαγγελματικής δραστηριότητας.

Η ιστορία της μεταφοράς διαθέτει τεράστιο βάθος και δεν εξαντλείται σε ορίζοντα ενός δύο αιώνων, αφού οι απαρχές της έχουν σημείο εκκίνησης στην αρχαιότητα.

Με τους Φοίνικες  να πρωταγωνιστούν στην καθιέρωσή της ως απαραίτητου μέσου ανάπτυξης του θαλάσσιου εμπορίου, η μεταφορά αποτέλεσε επιπλέον τον ακρογωνιαίο λίθο για την επαφή