|
Μόδα είναι ο
παροδικός τρόπος ζωής,σκέψης,συμπεριφοράς,ψυχαγωγίας,διασκέδασης κλπ. που
εμφανίζεται και επικρατεί σε μια κοινώνια. Επίσης είναι και η ομαδική
συνήθεια σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου. Η μόδα είναι ο
καθρέφτης της κοινωνίας που την γεννά. Έτσι προσεγγίζοντάς την, αντλούμε
συμπεράσματα (θετικά και αρνητικά) για την κοινωνία στην οποία ζούμε.
Ο άνθρωπος αφού
πρώτα ικανοποίησε το αίσθημα της πείνας, άρχισε να ψάχνει τρόπους να καλύψει
και παράλληλα να προστατέψει το σώμα του από τις καιρικές συνθήκες, όπως το
κρύο, την βροχή, το χιόνι κ.λ.π. Πολλοί προιστοριολόγοι υποστηρίζουν ότι ο
άνθρωπος φόρεσε για πρώτη φορά ρούχα για λόγους καθαρά τελετουργικούς ως
προέκταση των διαφόρων
προσωπίδων με τις οποίες συνήθιζε να καλύπτει το
πρόσωπό του και αποσκοπούσαν στην άσκηση επιρροής υπέρ των φιλικών και κατά
των εχθρικών στοιχείων που περιέβαλλαν τη ζωή του. Η πρώτη μαρτυρία ενδύματος
εντοπίζεται στην Ρωσία και υπολογίζεται ότι είναι 25.000 χρόνων.Σε μια
περιοχή βόρεια της Μόσχας ανακαλύφθηκαν κάποιοι τάφοι, που η ηλικία τους
εκτιμάται ότι είναι περίπου 20.000 με 26.000 χρόνων. Οι τάφοι αυτοί περιείχαν
σκελετούς, οι οποίοι ήταν σκεπασμένοι με χιλιάδες χάντρες από ελεφαντόδοντα
μαμούθ, δημιουργώντας την αίσθηση ότι το σώμα ήταν ντυμένο με ρούχα που είχαν
σκέλη και μανίκια.
Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΣΤΟΝ 16Ο
ΑΙΩΝΑ
 Αυτή ήταν η
περίοδος, κατά την διάρκεια της οποίας θα μπορούσε να λεχθεί ότι άρχισε να
διακρίνεται σε όλους τους τομείς
της ενδυμασίας μια δόση υπερβολής. Οι πλούσιοι άνδρες φορούσαν μανδύες με
φαρδείς ώμους και επίπεδα καπέλα.οι βορειότερες ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να
στρεβλώνουν το φυσικό σχήμα με παραγεμισμένο μανίκι, ντούπλετ. Στο δεύτερο
μισό του 16ου αιώνα, οι περισσότερες χώρες
ακολούθησαν τη μόδα της Ισπανίας, που είχε πλουτίσει εκείνη την
περίοδο από τα ορυχεία ασημιού και είχε γίνει η μεγαλύτερη δύναμη της
Ευρώπης. Σύμφωνα με επιταγές τις ισπανικής μόδας, λοιπόν, οι άνδρες φορούσαν
φουφούλεςκαι ζακέτες με ψηλή λαιμόκοψη. Αργότερα, στην λαιμόκοψη προστέθηκε
ένα εντυπωσιακό κολάρο που φορέθηκε και από τα δύο φύλα. Η ενδυμασία αυτής
της εποχής είναι συνυφασμένη με όλους τους τύπους της δημιουργικής έκφρασης και
προχωράει πέρα από τα όρια, σε νέες ανακαλύψεις.
Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΣΤΟΝ 17Ο
ΑΙΩΝΑ
Το ανδρικό κουστούμι
εξελίσσεται κατά τρόπο μοναδικό γύρω στο 1660: τα διάφορα κομμάτια
μικραίνουν, προβάλλεται το πουκάμισο και ένα πλήθος από μετάξινες ταινίες
ενώνεται σε μπουκλωτές τούφες. Εμφανίζονται υποδήματα στολισμένα με κορδέλες
και κουμπιά. Το σακάκι φτάνει ως την ζώνη, και τα μανίκια του, κοντά μέχρι
τον αγκώνα, αφήνουν να φανούν τα φαρδιά μανίκια του πουκαμίσου. Η κυλόττα
είναι ανοιχτή χαμηλά και
πολύ φαρδιά, έτσι
που να μοιάζει με μικρή φούστα. Οι δαντέλες και οι φιόγκοι βρίσκονται στο αποκορύφωμά
τους. Οι κυκλικοί ‘κάπα’ (α. αδιάβροχο, χοντρό πανωφόρι με μαλλί κατσίκας και
σπανιότερα προβάτου που καλύπτει ολόκληρο το σώμα και το φορούν οι βοσκοί, β.
γυναικείο πανωφόρι που μοιάζει στο σχέδιο με κάπα βοσκού) αντικαθίσταται από
ένα μακρύ ρούχο, ένα είδος ‘καζάκας’ (μπλούζα φαρδιά, μακριά, ριχτή και
κλειστή στο λαιμό) με μακριά και πλατιά μανίκια. Η περούκα είναι ένα
καινούριο στοιχείο στο ανδρικό ντύσιμο.Από την άλλη, το γυναικείο κουστούμι
εξακολουθεί να αποτελείται από ένα κορσάζ, στο οποίο συρράπτεται φούστα με
ουρά, ανοιχτή μπροστά. Οι πτυχές της φούστας συγκεντρώνονται πίσω, πάνω από ένα
υποστήριγμα, το πρώτο ‘τουρνούρι’ στην ιστορία της αμφίεσης.
Ειρήνη Οικονόμου
Σωτηρία Νασιοπούλου
|
