Η ενδοσχολική βία και ο
εκφοβισμός είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο εκδηλώνεται δυστυχώς πολύ
συχνά στα σχολεία της Ελλάδας και τις περισσότερες φορές δεν αντιμετωπίζεται
κατάλληλα.
Στην εκδήλωση του
φαινομένου αυτού, συμβάλλει η αλληλεπίδραση ατομικών και κοινωνικών
παραγόντων όπως τα ατομικά χαρακτηριστικά των παιδιών, τα χαρακτηριστικά του
οικογενειακού τους περιβάλλοντος, το ψυχολογικό κλίμα του σχολείου, οι
στάσεις των ίδιων των παιδιών, των γονέων και των εκπαιδευτικών απέναντι στη
βία, ο τρόπος προβολής της βίας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κ.α.
Ο εκφοβισμός και η βία μπορούν να πάρουν
σωματική, λεκτική και κοινωνική μορφή.
Οι συνέπειες του εκφοβισμού για τα θύματα
είναι καταστροφικές. Το θύμα κυριεύεται από φόβο, αγωνία, νευρικότητα και
ευερεθιστότητα και βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα και κατάσταση άμυνας. Συχνά
γίνεται επιθετικό, ως αντίδραση στη βία και γίνεται εχθρικό και αγενές.
Επίσης, εμφανίζει μελαγχολία και κατάθλιψη και σε ακραίες περιπτώσεις, τάσεις
αυτοκτονίας.
Η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός μπορούν
να αντιμετωπιστούν και πρέπει να συμβάλλουμε όλοι σ’ αυτό. Εάν οι γονείς
αντιληφθούν ότι το παιδί τους είναι θύμα εκφοβισμού, θα πρέπει να το
υποστηρίξουν και να του εξηγήσουν ότι η μόνη λύση είναι να μιλήσει. Αν
παρατηρήσουν επιδείνωση της ψυχολογικής κατάστασης του παιδιού καλό θα ήταν
να επισκεφτούν ψυχολόγο. Η συνεργασία με το σχολείο θα βοηθούσε την
αντιμετώπιση του προβλήματος. Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να μιλάνε στους
μαθητές γι’ αυτό το θέμα και να παρέχουν ευκαιρίες για θετική έκφραση της
επιθετικότητας. Επίσης, το σχολείο θα πρέπει να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές
σχετικά μ’ αυτό το θέμα, να αυξήσει
την επίβλεψη του σχολικού χώρου έτσι ώστε να αποφεύγονται τέτοια περιστατικά
και να διαμορφώσει καλό σχολικό κλίμα και επικοινωνία, διάλογο και
εμπιστοσύνη ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Σωτηρία Νασιοπούλου
|
