Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ (γράφουν οι: Ειρήνη Οικονόμου & Σωτηρία Νασιοπούλου)


 

Ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, είτε από την εθνικότητα, είτε από τη θρησκεία κλπ. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, είναι ο φυλετικός ρατσισμός.
ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
Τα αίτια του ρατσισμού είναι ποικίλα και λίγο πολύ γνωστά από το παρελθόν καθώς η ανθρωπότητα δεν παραδειγματίστηκε από εμπειρίες τους παρελθόντος και ο ρατσισμός αναβιώνει. Η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας και η πνευματική φτώχεια είναι ένα από τα σημαντικότερα αίτια του φαινομένου αυτού.
Από τη στιγμή που τα άτομα δεν διδάσκονται την αξία της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης, του σεβασμού είναι εύκολο  να  παρασυρθούν  από  ρατσιστικές  αντιλήψεις. Παράλληλα  το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο περιορίζει τους ορίζοντες των ανθρώπων και αδρανοποιεί τη σκέψη τους με αποτέλεσμα να χειραγωγούνται εύκολα και να υιοθετούν άκριτα κάθε είδους στερεότυπα. Η κρίση των αξιών ,όπως η ανηθικότητα, ο ανταγωνισμός, η  γενικότερη  αμφισβήτηση  των ανθρωπιστικών ιδανικών καλλιεργούν το μίσος στις ψυχές των ανθρώπων που πυροδοτεί τις μεταξύ τους σχέσεις. Τα συμπλέγματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας που φέρουν τα άτομα ή και ολόκληροι λαοί καλλιεργούν επίσης το φθόνο και το μίσος. Επιπλέον δημιουργούν την αίσθηση της υπεροχής  και  την  επιθυμία  της  κυριαρχίας  έναντι  των  άλλων. Τα οικονομικά  συμφέροντα  είναι  άλλη  μία  σημαντική  αιτία, όπως για παράδειγμα ο φυλετικός ρατσισμός κατά των μαύρων είναι ένα ιδεολόγημα που δημιουργήθηκε για να δικαιολογήσει την εκμετάλλευση των λαών της Αφρικής από τους λευκούς. Οι  κάθε  είδους  πολιτικές σκοπιμότητες όπως οι επεκτατικές βλέψεις μιας χώρας σε βάρος άλλης ή η έντεχνη μετάθεση των ευθυνών για την ύπαρξη σοβαρών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων σε συγκεκριμένες ομάδες.
Για παράδειγμα οι μετανάστες κατηγορούνται συνήθως σε μια χώρα για την όξυνση της ανεργίας ή την έξαρση της βίας, ενώ αποκρύπτεται η ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας να δώσει λύσεις. Ο φανατισμός, θρησκευτικός ή εθνικός, που  υποκινείται  επίσης  από  ποικίλες  σκοπιμότητες, οικονομικές  ή πολιτικές. Τέλος  οι  τραυματικές  εμπειρίες  του  παρελθόντος  που στηρίζονται στις μακραίωνες διαμάχες ανάμεσα σε κάποιους λαούς.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
1 Ανισότητες στην εκπαίδευση – εύκολη η χειραγώγηση των θυμάτων του ρατσισμού.
2 Εκμετάλλευση, παραβιάσεις, σκανδαλώδεις ενέργειες, υποκρισία.
3 Βία – εγκληματικότητα,
4 Απουσία υγιούς δημοκρατίας λόγω έλλειψης ίσων ευκαιριών για διάλογο, συμμετοχή στα κοινά και πολυφωνία.
5 Ανασφάλεια – άγχος (για τα θύματα του ρατσισμού).
6 Εθνικισμός – πυροδότηση πολέμων και συγκρούσεων.
7 Δε συμβάλλουν όλοι στο βαθμό που θα μπορούσαν στην οικονομική
ανάπτυξη της χώρας. Η κοινωνία δεν αξιοποιεί εξολοκλήρου το δημιουργικό της δυναμικό.
8 Απουσία συνεργασίας, αλληλεγγύης και κοινωνικοπολιτικής συνείδησης -έλλειψη ανθρωπισμού.
9 Διεύρυνση χάσματος μεταξύ αναπτυγμένων χωρών και μη («κοινωνία δύο τρίτων»),
10 Μειονότητες που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης κ.λπ.

Ειρήνη Οικονόμου
Σωτηρία Νασιοπούλου