ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ
«ΣΗΜΕΡΑ»
(της Κατερίνας Μπικέρη)
Σκέφτομαι, συχνά, τους νέους της γενιάς μου που κάνουμε τα πρώτα
μας δειλά και μοναχικά βήματα στην κοινωνία και χρειαζόμαστε στήριξη.
Ανήμποροι να προλάβουμε τις εξελίξεις, νιώθουμε πως μάλλον ακολουθούμε αποφάσεις και επιλογές άλλων από τις οποίες όμως εξαρτάται το μέλλον μας. Είμαστε, όμως, μόλις δεκατεσσάρων χρόνων και χρειαζόμαστε αρκετή στήριξη, ιδιαίτερα στις σημερινές μέρες. Καλό θα ήταν να καθότανε οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας να μας εξηγήσουν πώς έχουν τα πράγματα. Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές ο καθένας από μας έχει αρχίσει να μπαίνει στη διαδικασία να σκέφτεται το μέλλον του και το πώς θα στηριχτεί στα πόδια του. Καθημερινά ανακαλύπτει κάτι καινούριο από τον έξω κόσμο, είτε αυτό είναι καλό είτε είναι κακό, γι΄ αυτό χρειάζεται καθοδήγηση.
Ανήμποροι να προλάβουμε τις εξελίξεις, νιώθουμε πως μάλλον ακολουθούμε αποφάσεις και επιλογές άλλων από τις οποίες όμως εξαρτάται το μέλλον μας. Είμαστε, όμως, μόλις δεκατεσσάρων χρόνων και χρειαζόμαστε αρκετή στήριξη, ιδιαίτερα στις σημερινές μέρες. Καλό θα ήταν να καθότανε οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας να μας εξηγήσουν πώς έχουν τα πράγματα. Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές ο καθένας από μας έχει αρχίσει να μπαίνει στη διαδικασία να σκέφτεται το μέλλον του και το πώς θα στηριχτεί στα πόδια του. Καθημερινά ανακαλύπτει κάτι καινούριο από τον έξω κόσμο, είτε αυτό είναι καλό είτε είναι κακό, γι΄ αυτό χρειάζεται καθοδήγηση.
Δυστυχώς,
βλέπουμε γύρω μας, αρκετά συχνά, κάποιες οικογένειες να μετακομίζουνε σε μία
ξένη χώρα, για να αντιμετωπίσουν τη δύσκολη πραγματικότητα. Στόχος τους η
διαφυγή,
για να γλυτώσουν από ένα σύστημα που
«πνίγει» τα παιδιά του. Πληρώνουμε κάτι που δεν προκαλέσαμε οι ίδιοι.
Πώς να μιλήσουμε για τις ομορφιές της πατρίδας μας, για την αρετή του να είσαι Έλληνας, πώς να υπερασπιστούμε τη χώρα μας, να νιώσουμε ξεχωριστοί που ζούμε σ' αυτήν; Δεν πρέπει κανείς να αναρωτιέται γιατί όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι επιλέγουν να φεύγουν μακριά, όχι μόνο για να σπουδάσουν, αλλά και για να δουλέψουν και να κάνουν οικογένεια και να ζήσουν με ποιότητα και αξιοπρέπεια.
Πώς να μιλήσουμε για τις ομορφιές της πατρίδας μας, για την αρετή του να είσαι Έλληνας, πώς να υπερασπιστούμε τη χώρα μας, να νιώσουμε ξεχωριστοί που ζούμε σ' αυτήν; Δεν πρέπει κανείς να αναρωτιέται γιατί όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι επιλέγουν να φεύγουν μακριά, όχι μόνο για να σπουδάσουν, αλλά και για να δουλέψουν και να κάνουν οικογένεια και να ζήσουν με ποιότητα και αξιοπρέπεια.
Είναι χρέος είναι της πολιτείας μας να βρει τον
τρόπο να μας δώσει κίνητρα να μείνουμε, να προσπαθήσουμε. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δε διαφαίνεται στον
σκοτεινό μας εθνικό ορίζοντα. Άλλωστε, κι ο καθένας από μας πια φαίνεται να
έχει ξεχάσει το όνειρο, τον ενθουσιασμό, την ελπίδα...
Κι ήρθε ο καιρός για τους μεγάλους να βρούν τη δύναμη να στηρίξουν τη δημιουργικότητα, την ικανότητα όλων εμάς των νέων, γιατί εμείς και μόνο εμείς είμαστε το μέλλον...
Κατερίνα Μπικέρη,
μαθήτρια της Β΄τάξης
