Τα Μετέωρα είναι ένα σύμπλεγμα
από τεράστιους σκοτεινόχρωμους βράχους από ψαμμίτη οι οποίοι υψώνονται έξω
από την Καλαμπάκα, κοντά στα πρώτα υψώματα της Πίνδου και των Χασίων. Τα
μοναστήρια των Μετεώρων, που είναι χτισμένα στις κορυφές κάποιων από τους
βράχους, είναι σήμερα το δεύτερο πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην
Ελλάδα, ύστερα από το Άγιο Όρος. Από τα τριάντα που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα
λειτουργούν μόνο επτά και τα οποία από το 1988περιλαμβάνονται στον κατάλογο
μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Η δημιουργία του γεωλογικού τοπίου, αν και
έχει κατά καιρούς απασχολήσει πολλούς Έλληνες και ξένους γεωλόγους, δεν έχει
ακόμη ξεκάθαρα ερμηνευθεί. Είναι ενδιαφέρον το ότι ούτε η Ελληνική Μυθολογία
ούτε οι αρχαίοι Έλληνες αλλά και ούτε ξένος ιστορικός έχει αναφερθεί στο χώρο
αυτό.
Σύμφωνα με τη θεωρία του γεωλόγου Φίλιπσον, που επισκέφτηκε την
Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα, η δημιουργία αυτών των τεράστιων ογκολίθων
οφείλεται σ΄ ένα δελτοειδή κώνο από ποταμίσιους ογκόλιθους και ασβεστολιθικά
πετρώματα που για εκατομμύρια χρόνια χύνονταν σε θαλάσσια έκταση που κάλυπτε
τότε τη Θεσσαλία. Οι γεωλογικές μεταβολές των αιώνων ανύψωσαν και αποσφήνωσαν
το τμήμα αυτό, όταν αποτραβήχτηκαν τα νερά στο Αιγαίο. Έτσι, αργότερα κατά
την τριτογενή περίοδο που διαμορφώθηκαν οι αλπικές πτυχώσεις της οροσειράς
της Πίνδου, αποκόπηκε αυτός ο κώνος από τη συμπαγή μορφή του δημιουργώντας
επιμέρους μικρότερους, αυτοί που υφίστανται σήμερα, και ανάμεσά τους τη
κοιλάδα του Πηνειού ποταμού.
Μέσα σε αυτούς τους βράχους βρίσκεται το Σπήλαιο
Θεόπετρας.
Το όνομα Μετέωρα αποδίδεται στον κτήτορα της μονής
Μεγάλου Μετεώρου, τον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, ο οποίος ονόμασε «Μετέωρο»
τον Πλατύ Λίθο στον οποίο ανέβηκε πρώτη φορά το 1344. Γενικά η μοναστική ζωή
στα Μετέωρα σημείωσε ύφεση στα χρόνια της παρακμής και της πτώσης της
βυζαντινής αυτοκρατορίας και της συνακόλουθης οθωμανικής κατάκτησης της
Θεσσαλίας το 1393. Ωστόσο, από τα τέλη του 15ου αιώνα και κυρίως το 16ο αιώνα
τα Μετέωρα γνωρίζουν τη μεγαλύτερή τους ακμή, καθώς ιδρύονται νέες μονές,
καθολικά και μοναστηριακά κτίσματα, τα οποία κοσμούνται με απαράμιλλης τέχνης
αγιογραφίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΡΑΣΙΝΙΚΑ
|
