ΟΣΙΟΣ
ΝΙΚΑΝΩΡ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
(γράφει ο μαθητής
Χρήστος Μιχίδης)
Ο Όσιος Νικάνορας γεννήθηκε στην
πρωτεύουσα της Μακεδονίας, τη Θεσσαλονίκη το 1491 μ.Χ. από ένα ευσεβές και
ενάρετο ανδρόγυνο, τον Ιωάννη και την Μαρία. Το πραγματικό του όνομα είναι
Νικόλαος και οι γονείς του είδαν την γέννηση του ως απάντηση του Θεού στις
δεήσεις τους. Ο μικρός Νικόλαος από την βρεφική ηλικία κιόλας έδειχνε την ιδιαίτερη
κλήση που είχε από τον Θεό. Όταν ήταν πέντε ετών οι γονείς του τον παρέδωσαν σ’
έναν δάσκαλο για να του διδάξει τα ιερά γράμματα. Ο Νικόλαος διακρίνονταν για
την ευφυΐα, την οξύνοια, τη σύνεση του και προόδευε στην ανάγνωση των ιερών
βιβλίων και στην πνευματική αρετή. Μάλιστα προτιμούσε να συναναστρέφεται με
ευλαβείς ενήλικες παρά να παίζει με συνομήλικούς του. Οι γονείς του πέθαναν
όταν ήταν ακόμη νέος. Έτσι αποφάσισε να ακολουθήσει την επιθυμία του και να
μονάσει αφιερώνοντας την ζωή του ολοκληρωτικά στον Θεό. Δώρισε όλη του την
πατρική περιουσία και μόνασε με το όνομα Νικάνωρ. Αρχικά χειροτονήθηκε διάκονος
και αργότερα πρεσβύτερος από τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης αν και ο ίδιος
θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο για αυτά τα αξιώματα. Μια νύχτα καθώς προσευχότανε
άκουσε μια φωνή από τον ουρανό να του λέει:<< Φύγε από τον τόπο σου και πήγαινε
στο όρος Καλλίστρατο. Αγωνίσου ως εκεί! Εγώ θα είμαι μαζί σου και θα σε
προστατεύω όλες τις ημέρες της ζωής σου. Θα κάνω το όνομά σου γνωστό και θα σε
δοξάσω στους αιώνες!>> Ο Όσιος ανταποκρίθηκε αμέσως στο θέλημα
του Κυρίου και έφυγε από το χωριό του σε ηλικία 27 ετών.
Κήρυττε τον λόγο του
θεού στα διάφορα χωριά από τα οποία περνούσε, και τέλεσε διάφορα θαύματα με την
βοήθειά του. Συγκεκριμένα στο ένα από αυτά στο οποίο διέμενε για σύντομο
χρονικό διάστημα, την Σαρακίνα κάποια στιγμή του έφεραν έναν παράλυτο
παρακαλώντας τον να τον θεραπεύσει. Ο Άγιος πλέον Νικάνορας τον συμπόνεσε και
κάνοντας το σημείο του Σταυρού, τον κράτησε από το δεξί του χέρι και
επικαλούμενος τον Ιησού τον βοήθησε να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Θέλοντας
όμως να αποφύγει την τιμή των ανθρώπων έφυγε από το χωριό. Τελικά έφθασε στο
μέρος που του είχε πει ο θεός και εγκαταστάθηκε σε μια σπηλιά, όπου έχτισε και
το μέρος ασκήσεώς του. Ένα βράδυ ενώ προσκυνούσε τον Ιησού άκουσε μια φωνή από
την εικόνα να του λέει: <<Νικάνωρ, ανέβα αμέσως στην κορυφή
του βουνού! Εκεί θα βρεις την Εικόνα μου κρυμμένη στη γη! Στο σημείο εκείνο
χτίσε εκκλησία στο όνομά μου και κελιά διότι είναι ανάγκη να ποιμάνεις τον λαό
μου.>>
Ο Άγιος υπάκουσε στο θέλημα του
Χριστού και έχτισε στο σημείο όπου βρήκε την εικόνα την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως
του Σωτήρος. Αμέσως η Ιερά Μονή κατέστη τόπος αγιασμού που προσέλκυε χιλιάδες
Χριστιανούς από διάφορα μέρη. Όταν πια κατάλαβε πως είχε έρθει η ώρα να πεθάνει
συγκέντρωσε τους μαθητές του και τους ανακοίνωσε το γεγονός ότι έπειτα από
τρεις μέρες θα φύγει από τον κόσμο. Κατά την Τρίτη μέρα λοιπόν αφου τέλεσε τη
Θεία Λειτουργία και μετάλαβε μίλησε στους μαθητές του. Αφότου τελείωσε ξάπλωσε
στο κρεβάτι και παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Κυρίου. Ήταν 7 Αυγούστου
1549. Από τότε και κάθε χρόνο στις 7 Αυγούστου εορτάζουμε την μνήμη του Οσίου
Νικάνωρος του θαυματουργού.
Χρήστος
Μιχίδης
Β2
